Η Repsol φεύγει, ο κίνδυνος των εξορύξεων όχι

Η Repsol φεύγει, ο κίνδυνος των εξορύξεων όχι

Οι επιβεβαιωμένες πληροφορίες περί της αποχώρησης της πολυεθνικής Repsol από το σχέδιο εξορύξεων υδρογονανθράκων στην Ελλάδα ούτε έκπληξη μας προκάλεσε, ούτε εφησυχασμό. Είναι γνωστό εξάλλου από την αρχή ότι τα εξορυκτικά σχέδια δεν είχαν καμία πιθανότητα άμεσης κερδοφορίας ούτε για το κράτος, ούτε για την εταιρεία. Τα κέρδη ήταν πολλαπλά άλλα όχι αμιγώς χρηματικά. Ήταν κέρδη χρηματιστηριακά για την εταιρεία, κέρδη πολιτικά για τους κυβερνώντες, κέρδη επιχειρηματικά για τους εγχώριους κεφαλαιοκράτες, κέρδη ελέγχου και κυριότητας για το κράτος. Όπως πολλαπλές, και μάλιστα ανεπίστρεπτες, θα είναι και οι βλάβες για τη φύση και την κοινωνία σε περίπτωση που αφήσουμε τα σχέδιά τους να αναπτυχθούν.
Η Ισπανική εταιρεία πετρελαιοειδών Repsol επιβεβαίωσε λοιπόν ότι προχωρά στην πλήρη αναστολή των ερευνητικών δραστηριοτήτων στις τρεις παραχωρήσεις που έχει εξασφαλίσει μέσω κοινοπραξιών στην Ελλάδα και ύστερα από ληστρικές συμφωνίες με το ελληνικό δημόσιο. Σύμφωνα με τις έως τώρα ανακοινώσεις, η Ελλάδα δεν περιλαμβάνεται στον επίσημο στρατηγικό σχεδιασμό της εταιρείας, τουλάχιστον για την επόμενη πενταετία.

Τον περασμένο Ιανουάριο η Repsol (από κοινού με την ελληνική Energean) γνωστοποίησαν στην Ελληνική Διαχειριστική Εταιρία Υδρογονανθράκων (ΕΔΕΥ) την αποχώρησή τους από την παραχώρηση της Αιτωλοακαρνανίας και την επιστροφή στο Δημόσιο των δικαιωμάτων έρευνας και εκμετάλλευσης υδρογονανθράκων. Παρομοίως, αποχωρεί και από το οικόπεδο του Ιονίου, στο οποίο παραμένουν τα ΕΛΠΕ ως ‘εθνικός’ επενδυτής.
Στην περιοχή μας, στο οικόπεδο των Ιωαννίνων, η Repsol κοινοποίησε στο ελληνικό δημόσιο την απόφασή της να αποχωρήσει άμεσα, ζητώντας με σχετικό αίτημα προς την ΕΔΕΥ, να μεταφερθούν στην Energean το 60% της κοινοπραξίας των Ιωαννίνων που ανήκε στην Repsol και τα δικαιώματα διαχείρισης του κοιτάσματος. Η Repsol στρέφεται επίσημα στην αγορά της ‘καθαρής’ ή ‘πράσινης’ ενέργειας, και κατ’ επέκταση στο πεδίο των βιομηχανικών ΑΠΕ, επενδύοντας στη διαφαινόμενη παγκόσμια στροφή προς τις βιομηχανίες ΑΠΕ που σηματοδοτεί και η πολιτική των ΗΠΑ με την προεδρία Μπάιντεν.

Αυτή η εξέλιξη οφείλει να αυξήσει την επαγρύπνησή μας ενάντια στα σχέδια της καταστροφής του τόπου. Το νομοσχέδιο Χατζηδάκη με την εξάλειψη κάθε θεσμικής υποχρέωσης προστασίας του περιβάλλοντος και ελέγχου των επιπτώσεων των επενδύσεων μπορεί να μην ήταν αρκετό για τη Repsol, αλλά έχει ήδη ετοιμάσει το έδαφος για την ένταση της καταστροφικής ‘ανάπτυξης’, την εξάντληση των φυσικών πηγών, την βιομηχανοποίηση της φύσης και την υποδούλωση των τοπικών κοινωνιών στις ιδιωτικές πολυεθνικές. Η Χαλκιδική παραχωρήθηκε στην El Dorado Gold σαν να ήταν ιδιοκτησία της κυβέρνησης ο τόπος, η φύση και οι κάτοικοι. Αν μεθαύριο και αυτή η εταιρεία αποφασίσει να αποχωρήσει δεν υποχρεούται, ούτε και γίνεται πραγματικά, να αποκαταστήσει το περιβάλλον που θα έχει ερημοποιήσει ούτε τις κοινωνικές σχέσεις που θα έχει διαλύσει.
Η αποχώρηση της Repsol δεν σημαίνει την εγκατάλειψη του περιβαλλοντοκτόνου και αντικοινωνικού ενεργειακού σχεδιασμού του κράτους. Ήδη, η εγχώρια πρώην συνεργός της Repsol, η Energean – Oil & Gas επιβεβαίωσε ότι θα συνεχίσει μόνη της το σχέδιο των εξορύξεων υδρογονανθράκων στο “οικόπεδο” Ιωαννίνων, ύστερα από την αποχώρηση της Repsol και την εξαγορά του μεριδίου της. Η Energean βασίζεται προφανώς στην πολλαπλή ενίσχυση από το κράτος, μετά τις εγγυήσεις των 75 εκατομμυρίων ευρώ για τη “διάσωση” της καταστροφικής εξόρυξης του Πρίνου που έχει φέρει μηδενικά έσοδα στο δημόσιο και καρκίνο στην περιοχή της Καβάλας και της Θάσου.

Απέναντι σε αυτή τη δήλωση, που ουσιαστικά είναι δήλωση απειλής για την κοινωνία, θα ενισχύσουμε τον κοινωνικό αγώνα κατά των εξορύξεων, είτε πρόκειται για υδρογονάνθρακες, είτε για φυσικό αέριο, είτε για χρυσό. Η στροφή των μεγάλων εταιρειών στην “πράσινη” ανάπτυξη και τις βιομηχανικές ΑΠΕ δείχνουν το εύρος του κινδύνου που μας απειλεί όλους, πέρα από περιφερειακά και κρατικά σύνορα. Όπως έχουμε τονίσει και όπως όλοι γνωρίζουν, το πρόβλημα δεν είναι το είδος και η μορφή της ενέργειας μόνο. Το ουσιαστικό πρόβλημα είναι το επιχειρηματικό βιομηχανικό πρότυπο που προωθείται, η ανερμάτιστη εκμετάλλευση του περιβάλλοντος με γνώμονα τα κέρδη του κεφαλαίου, σε μαζική κλίμακα, με καταστολή των κοινωνικών αντιστάσεων και μετατροπή των τοπικών κοινωνιών σε αποθεματικό των ιδιωτικών επιχειρήσεων. Τα αιολικά πάρκα μαζικής κλίμακας που γεμίζουν τις κορυφογραμμές των βουνών είναι μια ακόμη όψη της καταστροφικής επίθεσης στη φύση και την ανθρωπότητα, όπως και οι εξορύξεις, όπως και τα μεγάλα φράγματα. Η αποχώρηση της Repsol από τις εξορύξεις σημαίνει απλώς πως επιλέγει να επιτεθεί από άλλο μέτωπο, σαν ένα ακόμη εταιρικό πρόσωπο του πολυκέφαλου τέρατος της καπιταλιστικής ανάπτυξης.

Ο δικός μας αγώνας δεν κατακερματίζεται, είναι ενιαίος, συλλογικός και κοινωνικός. Μαζί με όλα τα ακηδεμόνευτα κοινωνικά κινήματα που αναδύονται ενάντια στον παραλογισμό της ανάπτυξης, προετοιμαζόμαστε για τις νέες συλλογικές μάχες σε όλα τα μέτωπα που η κοινωνία έρχεται αντιμέτωπη με τον οδοστρωτήρα της καπιταλιστικής ανάπτυξης και της κρατικής αυθαιρεσίας. Δημιουργούμε τα δικά μας, αμεσοδημοκρατικά και οριζόντια δίκτυα πέρα από τα σύνορα για να αντιπαρατεθούμε μετωπικά με το συγκεντρωτισμό της κρατικής εξουσίας και την απληστία του κεφαλαίου.
Απαιτούμε την άμεση και αμετάκλητη ακύρωση όλων των εξορυκτικών σχεδιασμών, την ακύρωση του περιβαλλοντοκτόνου νομοσχεδίου Χατζηδάκη, τον τερματισμό των βιομηχανικών αιολικών πάρκων, το γκρέμισμα του φράγματος της Μεσοχώρας, την ανατροπή του επικίνδυνου φαντασιακού της απεριόριστης ανάπτυξης μέσω της εκμεταλλευτικής εξάντλησης του φυσικού πλούτου.
Καλούμε όλους στην Ανοιχτή Συνέλευση κάθε δεύτερη και τέταρτη Τετάρτη του μήνα στον Ε.Κ.Χ. Αλιμούρα για την οργάνωση των δράσεων, ενημέρωσης, αντίστασης και αλληλεγγύης.

Ανοιχτή Συνέλευση στα Γιάννενα Ενάντια στις Εξορύξεις Υδρογονανθράκων